استاندارد های شماره گذاری استنلس استیل
1-استاندارد AISI
استاندارد موسسه American Iron and Steel Institute برای استنلس استیل کارپذیر بوده و معمولاً شماره های این استاندارد دارای سه رقم مطابق با سری های 6XX، 4XX، 3XX، 2XX می باشد برحسب اصلاح آلیاژ ممکن است پسوندی با حرف انگلیسی نیز داشته باشند سری های 3XX، 2XX آستنیتی، سری 4XX فریتی یا مارتنزیتی می باشند.
304L
3: سری آلیاژ
04: شماره سریال
L: پسوند اصلاحات یا افزودنی ها
هم ارزی تعدادی از پسوندهای مهم استاندارد AISI با دو رقم آخر استاندارد UNS
|
شرح
|
دور رقم آخر در استاندارد UNS
|
پسوند در استاندارد AISI
|
|
آلیاژ پایه یا اصلی
|
00
|
-
|
|
کم کربن معمولاً کمتر از 0.03%
|
03
|
L
|
|
کربن متوسط در آلیاژهایی با پایه کربن زیاد
|
08
|
S
|
|
حد پایین کربن محدود شده به همراه عملیات حرارتی خاص جهت ایجاد مقاومت به خزش
|
09
|
H
|
|
حاوی منگنز بیشتر
|
10
|
PlusX
|
|
حاوی گوگرد و فسفر بیشتر
|
20
|
F
|
|
حاوی سلنیم (ماشینکاری راحت)
|
23
|
Se, FSe
|
|
حاوی مس
|
30
|
Cu
|
|
حاوی نئوبیم، کلومبیم
|
40
|
Cb
|
|
حاوی تیتانیم
|
35, 36
|
Ti
|
|
حاوی نیتروژن متوسط و زیاد
|
51, 52
|
N, HN
|
|
کم کربن و حاوی نیتروژن متوسط و زیاد
|
53, 54
|
LN, LHN
|
2-استاندارد DIN
استاندارد DIN آلمان دارای دو روش شماره گذاری برای استنلس استیل می باشد.
روش اول: در این روش شماره استاندارد استنلس استیل با حرف X و عددی به دنبال آن به نشانه درصد کربن شروع و با علامت شیمیایی عناصر موجود و درصد کروم و یا کروم و نیکل تکمیل می گردد.
X10CrNiMo1810
X10: درصد کربن، 0.1%
CrNiMo: عناصر اصلی آلیاژی
1810: کروم:18، نیکل:10
روش دوم:
این روش شماره گذاری Werkstoff Nr. نام دارد که در استاندارد DIN17007 تعریف گردیده است. بر این اساس شماره ای به صورت X.XXXX برای هر آلیاژ وجود دارد. رقم قبل از اعشار نشان دهنده نوع آلیاژ (عدد 1 برای کلیه فولاد ها)، رقم اول بعد از اعشار نشان دهنده گروه فولاد (عدد 4 برای مقاومت به خوردگی یا حرارت)، رقم دوم بعد از اعشار نشان دهنده زیر گروه آن و دو رقم آخر فقط شماره سریال می باشد.
1.4301
|
حدود ترکیب عناصر اصلی
|
گروه و کاربرد آلیاژ
|
1.XXXX
|
|
Ni<2% بدون Mo, Nb, Ti
|
آلیاژ های مقاوم به خوردگی
|
40
|
|
Ni<2% حاوی Mo و بدون Nb, Ti
|
آلیاژ های مقاوم به خوردگی
|
41
|
|
-
|
آلیاژ های مقاوم به خوردگی
|
42
|
|
Ni>2% بدون Ti, Nb, Mo
|
آلیاژ های مقاوم به خوردگی
|
43
|
|
Ni>2% حاوی Mo و بدون Nb, Ti
|
آلیاژ های مقاوم به خوردگی
|
44
|
|
حاوی Cu, Nb, Ti
|
آلیاژ های مقاوم به خوردگی
|
45
|
|
|
آلیاژ های صنایع هوا-فضا
|
46
|
|
Ni<2%
|
آلیاژ های مقاوم به حرارت
|
47
|
|
Ni>2%
|
آلیاژ های مقاوم به حرارت
|
48
|
|
|
آلیاژ های مقاوم به خزش
|
49
|
3-استاندارد بین المللی UNS
سیستم بین المللی شماره گذاری (Unified Numbering System) همانند تمام فلزات و آلیاژ های دیگر، برای استنلس استیل مختلف نیز شماره هایی را در نظر گرفته است که مرجع بسیار مناسبی برای معادل یابی آنها است. بر این اساس هر آلیاژ با یک حرف و پنج عدد به دنبال آن طبق روش زیر شماره گذاری می گردد.
حرف اولیه: برای استنلس استیل و مقاوم به حرارت حرف S، برای آلیاژ های نیکل حرف N و برای استنلس استیل ریختگی ( و همچنین دیگر فولاد های ریختگی) حرف J آورده می شود.
اعداد: سه عدد اول معمولاً مشابه استاندارد AISI بوده و دو عدد آخر نشان دهنده اصلاح آلیاژ است. بنابراین در صورتی که این دو شماره صفر باشد نشان دهنده آلیاژ پایه و اصلی خواهد بود.
S31004
S: استنلس استیل
310: شماره اصلی آلیاژ
04: اصلاحات یا افزودنی ها
فریتی (بگیر- دارای خاصیت مغناطیسی)
|
اGOST
روسیه
|
SS
سوئد
|
JIS
ژاپن
|
B.S.
انگلستان
|
ANFOR
فرانسه
|
DIN
آلمان
|
UNS
|
AISI
آمریکا
|
|
12Ch17
|
2320
|
SUS430
|
430S15
|
Z8C17
|
1.4016
|
S43000
|
430
|
|
08Ch18N10
|
2332
|
SUS304
|
304S15
|
Z6CN18.12
|
1.4301
|
S30400
|
304
|
|
08Ch18N11
|
2352
|
SUS19
|
304S12
|
Z2CN18.10
|
1.4306
|
S30403
|
304L
|
|
-
|
2347
|
SUS316
|
316S16
|
Z6CND17.11
|
1.4401
|
S31600
|
316
|
|
-
|
2348
|
SUS316L
|
316S11
|
Z2CND18.13
|
1.4404
|
S31603
|
316L
|
|
12Ch18N10T
|
2337
|
SUS321
|
321S12
|
Z6CNT8.10
|
1.4541
|
S32100
|
321
|
|
20Ch20N14S2
|
-
|
CUH309
|
309S24
|
Z15CNS20.12
|
1.4828
|
S30900
|
309
|
|
-
|
-
|
SUS309S
|
309S24
|
Z15CN24.13
|
1.4833
|
S30908
|
309S
|
|
20Ch25N20S2
|
-
|
SUH301
|
-
|
Z15CNS25.20
|
1.4841
|
S31000
|
310
|
|
-
|
2361
|
SUH310
|
310S24
|
Z12CN25.20
|
1.4845
|
S31008
|
310S
|
|
12Ch13
|
2302
|
SUS410
|
410S21
|
Z10C13
|
1.4006
|
S41000
|
410
|
|
20Ch13
|
2303
|
SUS420J1
|
420S37
|
Z20C13
|
1.4021
|
S42000
|
420
|